Je hoort vaak dat een bewolkte dag een ideale dag is om te fotograferen. Men stelt dat de wolken het effect van een oneindig grote softbox nabootsen met een prachtig zacht licht. Helaas is dit niet het hele verhaal. Dat zachte licht gaat je geen mooie foto’s opleveren wanneer je niet weet wat je ermee moet doen.

Figuur 1 Mijn model staat in een open gebied op een bewolkte dag. De richting van het licht is van boven naar beneden.

Één van de problemen van een bewolkte dag is dat de richting van het licht vooral van boven naar beneden loopt. Niet de plek waar je je softbox normaalgesproken neer zou zetten. Het gevolg is dat vooral de ogen weinig licht vangen ten opzichte van de bovenkant van het voorhoofd en de neus. Een look die niet veel mensen nastreven.

Mijn op marktplaats aangeschafte model (figuur 1)  kan het helaas redelijk hebben, echt heftige wallen hebben ze haar niet gegeven, maar geloof me als ik zeg dat dit licht niet het beste uit levende modellen haalt. Dit geldt overigens ook voor haarstylist Karin die een speldje van de kinderen in het haar van het model heeft gepropt.

Het is opvallend dat de foto saai is. Model en achtergrond zijn ongeveer gelijk belicht en het is alleen de onscherpte die het model losmaakt van de achtergrond. Ook is het licht ontzettend vlak. We zien weinig eigen-schaduwen die het gezicht een derde dimensie geven (zie voor meer uitleg ook “de taal van het licht”). Samengevat:

1. Het licht komt van boven
2. Voorgrond en achtergrond zijn gelijk belicht
3. Het model komt niet los van de achtergrond
4. Het licht is vlak

Figuur 2 Het model staat onder een afdak. Vooral horizontale lichtstralen bereiken haar.

Het is tijd om mijn voornaamste probleem op te lossen. Een minimale vereiste is een correcte richting van het licht. Ik heb de beschikking over een superhandige poort/tunnel die met zijn dak al het licht van boven blokkeert. Wanneer ik het model in deze poort plaats (figuur 2) dan laat ik daarmee alleen de meer horizontale lichtstralen toe. Dit zorgt meteen voor een elegantere belichting van rimpels en wallen.

We zien dat de nadruk minder op de allerbovenste rand van het voorhoofd ligt en bovendien zien we meer contrast. De schaduwen op het gezicht (bijvoorbeeld onder de kin) zijn iets donkerder ten opzichte van de lichte stukken. Dat lang niet al het licht in de poort komt, wordt vooral duidelijk wanneer we de zwarte achtergrond zien (het einde van de poort). Hoewel we op zich een acceptabele foto hebben, blijven er 2 problemen.

1. Het model is nog steeds redelijk (hoewel minder) vlak belicht.
2. Het model gaat via de haren langzaam over in de zwarte achtergrond

Figuur 3 Het model draait weg van de uitgang tot er een mooie , vormende schaduw aan haar linkerzijde ontstaat (voor de kijker rechts).

Om de vlakke belichting te veranderen in een vormende belichting zorgen we dat het model met haar neus niet meer naar het midden van de uitgang wijst (figuur 3). In plaats daarvan draait ze haar gezicht, totdat aan háár linkerkant een schaduw ontstaat onder het jukbeen. Door deze schaduw kunnen we meer vertellen over de vorm van haar gezicht. Een bonus is dat je model extra slank lijkt. De bladeren op de achtergrond vormen een mooie achtergrond die niet afleidt, maar we zien nog steeds dat het haar aan onze rechterkant overgaat in de achtergrond. Er staat ons dus nog één ding te doen.

1. Het model moet (mag) loskomen van de achtergrond.

Om dit te realiseren heb ik een flitser gebruikt. Deze flitser heb ik op het haar van mijn model gericht om duidelijk de grenzen van het haar af te bakenen (figuur 4). Ik hoop dat er weer mensen geholpen zijn met deze blog. Laat gerust een reactie achter (in alle beschaafdheid).

Figuur 4 Door het gebruik van een flitser kunnen we duidelijk zien waar ons model eindigt en waar de achtergrond begint.