De Headshot Hack

Ken je de Headshot Hack al? 2 stapjes naar links, draaien en klap in je handen…nee, maar serieus…

Ik hou van mooie belichting, maar het gedoe van het opzetten van een studiobelichting is niet altijd even efficiënt. Vandaar de headshot hack.

We kennen allemaal het portret op een witte achtergrond. Meestal wordt dit portret gemaakt in de studio, maar met een beetje creativiteit kan je binnen een minuut soortgelijke resultaten realiseren op iedere locatie met een raam. Mits je een lichtsterke lens gebruikt…

In dit voorbeeld heb ik het raam in de woonkamer gebruikt. Wanneer je dit automatisch laat belichten door je camera dan ziet het eruit als Figuur 1.

uitzicht-fotograaf-den-bosch

Figuur 1 Het raam in mijn woonkamer zoals mijn camera het automatisch belicht.

Eigenlijk wil ik dit raam dienst laten doen als een puur witte achtergrond voor een portret. Ik heb hiervoor twee keuzes. Ik kan de automaat zodanig instellen dat hij meerdere stops overbelicht of ik kan Manueel voor een overbelichte foto kiezen.

In beide gevallen komt het er op neer dat we proberen om het raam lichter te maken door op volgorde de volgende stappen te ondernemen:

  • een groot diafragma te kiezen (zorg dat wel het hele gezicht scherp is.)
  • een zo lang mogelijke sluitertijd te kiezen (net geen bewegingsonscherpte)
  • De iso-waarde omhoog brengen (zo ver als nodig als aan bovenstaande voorwaarden is voldaan)

Als ik mijn model erbij haal en de instellingen aanpas, dan kan ik zelfs op een regenachtige dag tot het resultaat in Figuur 2 komen. Stukjes die niet helemaal wit zijn, kunnen in de nabewerking heel gemakkelijk wit gemaakt worden.

Overbelicht-fotograaf-den-bosch

Figuur 2 De instellingen van de camera zijn zodanig aangepast dat het raam wit lijkt. Het gezicht van het model is nog wel aan de donkere kant

Het probleem met Figuur 2 is dat het model nog een iets te donkere, grauwe huidskleur heeft. Voor dit probleem heb ik 2 oplossingen die geen (directe) netstroom vereisen.

Oplossing 1: De reflector

Ik heb een kleine (60 cm) zilverreflector heel dicht (voor de kijker links) op het model gezet. Net buiten beeld, zodat ik zoveel mogelijk licht op het gezicht van het model kon krijgen. Dit werkt hetzelfde als wanneer je met je horloge een lichtvlek op de muur projecteert of in iemands oog als je een pestkop bent ;). Het midden van de reflector bevindt zich iets boven ooghoogte.

Figuur 3 Een reflector brengt meer licht in het gezicht. De reflector moet wel erg dichtbij gehouden worden en je bent afhankelijk van de hoeveelheid licht die je kan vangen.

Figuur 3 Een reflector brengt meer licht in het gezicht. De reflector moet wel erg dichtbij gehouden worden en je bent afhankelijk van de hoeveelheid licht die je kan vangen.

Het grote voordeel van een reflector is dat je qua belichting meteen ziet waar je mee bezig bent. Als je nog geen reflector hebt, dan kan je ook eens proberen te spelen met aluminiumfolie, of desnoods met een wit laken of een handdoek.

Oplossing 2: De flitser

De flitser heb ik op een witte muur aan mijn linker kant gericht. Hierdoor komt er een zacht licht op het gezicht vanaf de muur. De instelling van de flitser heb ik op automatisch (TTL) gezet, maar het mooiste resultaat kreeg ik wanneer ik deze op -1 eV compensatie zette. Mijn advies is om je eigen hart te volgen bij deze instelling.

Voor een vlakke belichting kan je de flitser ook richten op een muur of reflector die zich direct achter je bevindt. Figuur 4 laat zien wat er gebeurt als ik de flitser op de muur links richt.

Figuur 4 Ik heb een flitser in TTL stand (-1eV) gericht op een witte muur, links van mij (rechts van het model).

Figuur 4 Ik heb een flitser in TTL stand (-1eV) gericht op een witte muur, links van mij (rechts van het model).

Het voordeel van een flitser is dat hij me meer vrijheid geeft. Ik zou uit kunnen zoomen zonder dat ik meteen een reflector in beeld heb. Ik kan met één hand de richting, het karakter, de sterkte en zelfs de kleur van het licht aanpassen.

Ik heb natuurlijk wel voor ogen wat ik wil doen met het licht, maar hoe het er daadwerkelijk uitziet, kan ik met een reportageflitser pas zien nadat ik de foto heb gemaakt.

Overwegingen

Waarom gebruikt niet iedereen deze techniek? Omdat er altijd nagedacht moet worden over het doel van de foto en deze methode niet bij ieder doel past. Denk nog even na over de volgende zaken:

  • Een kleine scherptediepte is best artistiek en soms zelfs mooier dan scherpe lijnen. Het is echter niet geschikt voor het makkelijk uitsnijden van een persoon.
  • De kleurtemperatuur van de flitser en het omgevingslicht kunnen enigszins verschillen. Dit wordt duidelijk wanneer je de flitsfoto en de reflector-foto naast elkaar legt.
  • Een hoge ISO-waarde geeft meer ruis. Meestal is dit niet problematisch, maar voor sommige toepassingen is het niet geschikt. Bij een typische Linkedin foto verwacht ik geen problemen.
  • Een lichtsterke lens (minstens F2.8) is gewenst om de ISO waarde zo laag als mogelijk te houden). Dit betekent wel dat je ook een kleine scherptediepte krijgt.
  • Niet alle camera’s presteren zo goed op hoge iso-waarden als mijn Nikon D750. De nieuwe generatie camera’s lijkt hier echter steeds beter mee om te gaan. Hierdoor kunnen fotografen steeds creatiever met natuurlijk licht omgaan.

Ach, het is en blijft een hack.

Advertisement

In de wolken met mijn lieftallige assistente

Je hoort vaak dat een bewolkte dag een ideale dag is om te fotograferen. Men stelt dat de wolken het effect van een oneindig grote softbox nabootsen met een prachtig zacht licht. Helaas is dit niet het hele verhaal. Dat zachte licht gaat je geen mooie foto’s opleveren wanneer je niet weet wat je ermee moet doen.

Figuur 1 Mijn model staat in een open gebied op een bewolkte dag. De richting van het licht is van boven naar beneden.

Figuur 1 Mijn model staat in een open gebied op een bewolkte dag. De richting van het licht is van boven naar beneden.

Één van de problemen van een bewolkte dag is dat de richting van het licht vooral van boven naar beneden loopt. Niet de plek waar je je softbox normaalgesproken neer zou zetten. Het gevolg is dat vooral de ogen weinig licht vangen ten opzichte van de bovenkant van het voorhoofd en de neus. Een look die niet veel mensen nastreven.

Mijn op marktplaats aangeschafte model (figuur 1)  kan het helaas redelijk hebben, echt heftige wallen hebben ze haar niet gegeven, maar geloof me als ik zeg dat dit licht niet het beste uit levende modellen haalt. Dit geldt overigens ook voor haarstylist Karin die een speldje van de kinderen in het haar van het model heeft gepropt.

Het is opvallend dat de foto saai is. Model en achtergrond zijn ongeveer gelijk belicht en het is alleen de onscherpte die het model losmaakt van de achtergrond. Ook is het licht ontzettend vlak. We zien weinig eigen-schaduwen die het gezicht een derde dimensie geven (zie voor meer uitleg ook “de taal van het licht”). Samengevat:

  1. Het licht komt van boven
  2. Voorgrond en achtergrond zijn gelijk belicht
  3. Het model komt niet los van de achtergrond
  4. Het licht is vlak
Figuur 2 Het model staat onder een afdak. Vooral horizontale lichtstralen bereiken haar.

Figuur 2 Het model staat onder een afdak. Vooral horizontale lichtstralen bereiken haar.

Het is tijd om mijn voornaamste probleem op te lossen. Een minimale vereiste is een correcte richting van het licht. Ik heb de beschikking over een superhandige poort/tunnel die met zijn dak al het licht van boven blokkeert. Wanneer ik het model in deze poort plaats (figuur 2) dan laat ik daarmee alleen de meer horizontale lichtstralen toe. Dit zorgt meteen voor een elegantere belichting van rimpels en wallen.

We zien dat de nadruk minder op de allerbovenste rand van het voorhoofd ligt en bovendien zien we meer contrast. De schaduwen op het gezicht (bijvoorbeeld onder de kin) zijn iets donkerder ten opzichte van de lichte stukken. Dat lang niet al het licht in de poort komt, wordt vooral duidelijk wanneer we de zwarte achtergrond zien (het einde van de poort). Hoewel we op zich een acceptabele foto hebben, blijven er 2 problemen.

  1. Het model is nog steeds redelijk (hoewel minder) vlak belicht.
  2. Het model gaat via de haren langzaam over in de zwarte achtergrond
Figuur 3 Het model draait weg van de uitgang tot er een mooie , vormende schaduw aan haar linkerzijde ontstaat (voor de kijker rechts).

Figuur 3 Het model draait weg van de uitgang tot er een mooie , vormende schaduw aan haar linkerzijde ontstaat (voor de kijker rechts).

Om de vlakke belichting te veranderen in een vormende belichting zorgen we dat het model met haar neus niet meer naar het midden van de uitgang wijst (figuur 3). In plaats daarvan draait ze haar gezicht, totdat aan háár linkerkant een schaduw ontstaat onder het jukbeen. Door deze schaduw kunnen we meer vertellen over de vorm van haar gezicht. Een bonus is dat je model extra slank lijkt. De bladeren op de achtergrond vormen een mooie achtergrond die niet afleidt, maar we zien nog steeds dat het haar aan onze rechterkant overgaat in de achtergrond. Er staat ons dus nog één ding te doen.

  1. Het model moet (mag) loskomen van de achtergrond.

Om dit te realiseren heb ik een flitser gebruikt. Deze flitser heb ik op het haar van mijn model gericht om duidelijk de grenzen van het haar af te bakenen (figuur 4). Ik hoop dat er weer mensen geholpen zijn met deze blog. Laat gerust een reactie achter (in alle beschaafdheid).

Figuur 4 Door het gebruik van een flitser kunnen we duidelijk zien waar ons model eindigt en waar de achtergrond begint.

Figuur 4 Door het gebruik van een flitser kunnen we duidelijk zien waar ons model eindigt en waar de achtergrond begint.