Mijn meest recente blog mocht ik voor Zoom.nl schrijven. Hierin leg ik uit hoe je met natuurlijk licht mooie en creatieve portretten kan maken zonder dat je een vermogen aan apparatuur uit hoeft te geven.
Ik verwijs jullie graag door naar zoom!
Onlangs werd ik gebeld voor een LinkedIn portret. Niets bijzonders, maar aan het einde van het gesprek werd er melding gemaakt van een donkere huidskleur. Mijn antwoord: “Geen probleem”.
Om zeker te weten dat ik geen dingen over het hoofd zag, zocht ik nog even op Google. Tot mijn verbazing vond ik weinig relevante informatie en was ik aangewezen op logica. Heel irritant.
Gezien het hoge percentage van de wereldbevolking dat een paar tinten donkerder is dan ik, leek het me een verstandige zaak om de fotografische verlichting in Nederland enigszins op gang te helpen. Daarom deel ik mijn bevindingen (op basis van mijn persoonlijke logica, dus niets definitiefs ;)).
De eerste vraag is natuurlijk wat de verschillen en wat de overeenkomsten tussen een lichte en een donkere huid zijn. Ik kom op één verschil en twee overeenkomsten. Lekker overzichtelijk.
“Verbazingwekkend, wat een ontdekking” hoor ik u al denken. Maar toch kunnen we met deze informatie al een beetje doorredeneren.
Wanneer we een portret maken, dan beslaan de kleuren in de foto ruwweg drie regio’s:
Hieronder vind je twee willekeurige kleurenschema’s die je tegen kan komen bij een lichte en bij een donkere huid. Je ziet het hooglicht, een midtoon en de schaduw.
Kleurschema van een lichte huid
Kleurschema van een donkere huid (met een vullicht dus de schaduw is nog aan de lichte kant)
Iets dat direct opvalt is dat er bij de lichte huid een groot verschil is tussen de midtoon en de schaduw. Het verschil in lichtheid tussen het wit en roze is niet bepaald opvallend.
Bij de donkere huid is dit juist andersom. Er is minder verschil tussen de midtoon en de schaduw en het contrast met het hooglicht is juist groot. Hiermee houd je natuurlijk ook rekening bij de kledingkeuze (Een wit overhemd is onnodig moeilijk)
Een ander verschil is de hoeveelheid geel/bruin in de midtonen van de huid. De lichte huid heeft een rodere tint, waar de donkere huid meer op geel gebaseerd lijkt te zijn.
Diepe schaduwen en duidelijke hooglichten kunnen natuurlijk een artistieke keuze zijn, maar dan moet je wel weten hoe je een dergelijke keuze maakt.
We weten allemaal dat we een schaduw minder donker kunnen maken, door er wat extra licht op te schijnen. Voor de donkere huidskleur kan dit zelfs met een goud/zilver reflector. (deze kleurt lichte huidskleuren slechts geel, hou het dan bij zilver en wit)
De donkere huidskleur heeft meer meer licht nodig om op de foto te verschijnen dan een lichte kleur. Een kwestie van instellingen.
Hierop zal ik niet focussen. Het is juist de vraag hoe je een hooglicht controleert, want dit is toch de voornaamste uitdaging van een portret van een donkere huid.
Het toeval wil dat het echte hooglicht eigenlijk een directe reflectie is van de lichtbron en dat deze afhangt van een drietal zaken.
Wat betekent het controleren van hooglichten nou in de praktijk voor het fotograferen van een donkere huid?
Voor hele heftige hooglichten volg je uiteraard exact het omgekeerde advies.
Ik ben erg benieuwd wat de ervaringen en oplossingen van andere fotografen zijn. Zet het gerust hieronder bij de reacties.
Er zijn natuurlijk legio uitdagingen over. Bijvoorbeeld wanneer we een donkere huid op een zonnige dag in een lichte omgeving willen fotograferen of wanneer we een gezamenlijk portret van een lichtgekleurde en een donkergekleurde persoon willen maken. Misschien in een volgend blog…
Hartelijk gegroet!
Karin
Olá beste lezers,
Hoewel sommige mensen niet van geposeerde foto’s houden, kan een pose een wereld van verschil maken voor het eindresultaat. Een pose hoeft geenszins het einde van de spontaniteit te betekenen.
Om mijn geheugen te sparen, werk ik liever volgens begrip en principes dan dat ik probeer om 500 poses te onthouden. Vandaag zal ik bespreken hoe je slanker en met een zandloperfiguur op de foto kan komen. Of dit wenselijk is, laat ik over aan de voorkeuren van de lezer :).
Daar gaat ie dan!
Pose 1
Pose 2
Pose 3
Pose 4
Pose 5
Gelijksoortige principes kunnen ook toegepast worden wanneer je zit.
In het ergste geval ga je rechtop zitten of zelfs achterover hangen. Wat het dichtst bij je camera is, is het grootst, dus dit resulteert in brede heupen en een klein hoofd.
Meestal zijn we meer geïnteresseerd in iemands ogen. Deze kunnen we benadrukken door het hoofd dichter bij de camera te brengen. We kunnen bijvoorbeeld op een knie leunen.
Bijkomend voordeel is dat je niet hoeft te sporten om een slanker voorkomen te krijgen, want de heupen zijn nu ten opzichte van het hoofd en de schouders een stuk kleiner geworden.
Doordat beide armen (ellebogen) naar het midden gericht zijn, creëren we een faux zandloperfiguur dat prettig oogt. Tot slot ontstaat er een lichte vlek op mijn knie die ik daar lekker laat zitten!
P.S. Denk altijd aan je postuur! Hangen is nooit mooi.
Ken je de Headshot Hack al? 2 stapjes naar links, draaien en klap in je handen…nee, maar serieus…
Ik hou van mooie belichting, maar het gedoe van het opzetten van een studiobelichting is niet altijd even efficiënt. Vandaar de headshot hack.
We kennen allemaal het portret op een witte achtergrond. Meestal wordt dit portret gemaakt in de studio, maar met een beetje creativiteit kan je binnen een minuut soortgelijke resultaten realiseren op iedere locatie met een raam. Mits je een lichtsterke lens gebruikt…
In dit voorbeeld heb ik het raam in de woonkamer gebruikt. Wanneer je dit automatisch laat belichten door je camera dan ziet het eruit als Figuur 1.
Figuur 1 Het raam in mijn woonkamer zoals mijn camera het automatisch belicht.
Eigenlijk wil ik dit raam dienst laten doen als een puur witte achtergrond voor een portret. Ik heb hiervoor twee keuzes. Ik kan de automaat zodanig instellen dat hij meerdere stops overbelicht of ik kan Manueel voor een overbelichte foto kiezen.
In beide gevallen komt het er op neer dat we proberen om het raam lichter te maken door op volgorde de volgende stappen te ondernemen:
Als ik mijn model erbij haal en de instellingen aanpas, dan kan ik zelfs op een regenachtige dag tot het resultaat in Figuur 2 komen. Stukjes die niet helemaal wit zijn, kunnen in de nabewerking heel gemakkelijk wit gemaakt worden.
Figuur 2 De instellingen van de camera zijn zodanig aangepast dat het raam wit lijkt. Het gezicht van het model is nog wel aan de donkere kant
Het probleem met Figuur 2 is dat het model nog een iets te donkere, grauwe huidskleur heeft. Voor dit probleem heb ik 2 oplossingen die geen (directe) netstroom vereisen.
Ik heb een kleine (60 cm) zilverreflector heel dicht (voor de kijker links) op het model gezet. Net buiten beeld, zodat ik zoveel mogelijk licht op het gezicht van het model kon krijgen. Dit werkt hetzelfde als wanneer je met je horloge een lichtvlek op de muur projecteert of in iemands oog als je een pestkop bent ;). Het midden van de reflector bevindt zich iets boven ooghoogte.
Figuur 3 Een reflector brengt meer licht in het gezicht. De reflector moet wel erg dichtbij gehouden worden en je bent afhankelijk van de hoeveelheid licht die je kan vangen.
Het grote voordeel van een reflector is dat je qua belichting meteen ziet waar je mee bezig bent. Als je nog geen reflector hebt, dan kan je ook eens proberen te spelen met aluminiumfolie, of desnoods met een wit laken of een handdoek.
De flitser heb ik op een witte muur aan mijn linker kant gericht. Hierdoor komt er een zacht licht op het gezicht vanaf de muur. De instelling van de flitser heb ik op automatisch (TTL) gezet, maar het mooiste resultaat kreeg ik wanneer ik deze op -1 eV compensatie zette. Mijn advies is om je eigen hart te volgen bij deze instelling.
Voor een vlakke belichting kan je de flitser ook richten op een muur of reflector die zich direct achter je bevindt. Figuur 4 laat zien wat er gebeurt als ik de flitser op de muur links richt.
Figuur 4 Ik heb een flitser in TTL stand (-1eV) gericht op een witte muur, links van mij (rechts van het model).
Het voordeel van een flitser is dat hij me meer vrijheid geeft. Ik zou uit kunnen zoomen zonder dat ik meteen een reflector in beeld heb. Ik kan met één hand de richting, het karakter, de sterkte en zelfs de kleur van het licht aanpassen.
Ik heb natuurlijk wel voor ogen wat ik wil doen met het licht, maar hoe het er daadwerkelijk uitziet, kan ik met een reportageflitser pas zien nadat ik de foto heb gemaakt.
Waarom gebruikt niet iedereen deze techniek? Omdat er altijd nagedacht moet worden over het doel van de foto en deze methode niet bij ieder doel past. Denk nog even na over de volgende zaken:
Ach, het is en blijft een hack.
Fotografie is een mix van allerlei wetenschappen, gevoelens en creativiteit. Vandaag duik ik heel kort in de psychologie en de lensvertekening.
Mensen houden in de omgang altijd een bepaalde afstand aan tot de ander. Ben je getrouwd dan kom je regelmatig dichtbij, maar werk je bij hetzelfde bedrijf op een andere afdeling dan houd je afstand. Komt iemand die we nauwelijks kennen te dichtbij dan voelen we ons oncomfortabel.
Wist je dat mensen uit dichtbevolkte steden minder persoonlijke ruimte nodig hebben dan bijvoorbeeld Eskimo’s of Friezen?
Links een groothoek, rechts een zoomlens (vanaf 85mm zou beter zijn voor een portret, maar ik was in een luie bui)
Een selfie wordt vrijwel altijd met een groothoeklens genomen. Dit type lens vertekent een gezicht behoorlijk.
Onze ogen geven aan onze hersenen door dat de vertekende persoon in onze persoonlijke ruimte komt. Dit ervaren we als opdringerig en onprettig en daarmee beoordelen we de persoon op de selfie negatiever dan iemand die vanuit een ander perspectief gefotografeerd is.
Pas dus goed op hoe je je profileert op plekken als linkedin!
Iedereen die een foto laat maken vraagt zich vroeg of laat af wat hij of zij aan zal trekken. Met deze blog hoop ik mensen te helpen om de juiste keuze te maken.
Het advies hieronder geldt voor iedereen ( mannen en vrouwen) die zich wil kleden voor een persoonlijk portret zonder commerciële of politieke bijbedoelingen. Steffi Love heeft me geholpen bij de demonstratie.
Kreukels kunnen afhankelijk van het type belichting een behoorlijke aanwezigheid hebben op foto’s. Het valt dus aan te raden om kreukvrije kleding aan te trekken.
Het kan nuttig zijn om mouwen te dragen wanneer je gaat poseren. Hier zijn twee redenen voor. Ten eerste wordt de oksel zichtbaar wanneer je een armen omhoog heft. Ik heb nog niet gehoord dat oksels in de mode zijn en tot die tijd fotografeer ik ze liever niet.
Ten tweede kan de arm visueel zo’n groot oppervlak hebben en zo licht oplichten dat hij aandacht steelt van je gezicht.
Moeder natuur heeft ervoor gezorgd dat we erg gevoelig zijn voor signaalkleuren. Wanneer we deze kleuren zien, dan gaat ons oog er meteen naartoe.
Een kleur als rood geeft in de natuur aan dat we te maken hebben met gevaar, agressie of opwinding. Het is niet voor niets dat stoplichten werken met kleuren als rood, geel en groen.
Een portret heeft als doel dat de aandacht naar je gezicht gaat. Het is dus belangrijk dat je kleding niet teveel aandacht trekt.
Het beste draag je effen, gedempte kleuren (niet fel, niet fluorescerent). Puur zwart en puur wit dienen ook vermeden te worden om fototechnische redenen.
De kleur rood trekt veel aandacht. De jurk is de ster van deze show
Lichtblauw lijkt niet op de huidskleur, is geen signaalkleur en sluit mooi aan bij de ogen van Steffi Love. De kleding ondersteunt het onderwerp.
Stiekem heb ik al verklapt dat effen kleuren het beste in de mens naar boven halen, maar om dit te benadrukken heb ik Steffi ook nog een paar outfits met drukke patronen aangetrokken. Het zijn leuke kleertjes, maar ze trekken erg veel aandacht.
Miss Scouby heeft een dubbel probleem. De kleuren van haar outfit zijn te opzichtig en het patroon is druk. Het laatste waar we naar kijken is haar gezicht.
Heftige patronen eisen aandacht op.
Lichte kleuren komen in een foto naar voren en donkere kleuren neigen visueel naar de achtergrond. Hier kan je je voordeel mee doen op de foto.
Vind je je heupen te breed, dan kan je een broek kiezen die iets donkerder is dan je top. Vind je je borstpartij te aanwezig, dan pas je precies de omgekeerde tactiek toe. Wil je bredere schouders, draag dan een licht overhemd.
Donkere kleding verdwijnt naar de achtergrond en legt zo de nadruk meer op het gezicht.
Het is niet wenselijk om hele verschillende licht/donker waarden te kiezen. Dus een witte broek met een zwarte top is niet de bedoeling. Het beste is als de licht-/donkerheid van de onder- en bovenkant (broek en top) dicht bij elkaar ligt.
Een lichte broek maakt de heupen breder. Als we niets proberen te corrigeren dan stemmen we de lichtheid van de kledingstukken op elkaar af.
Hier zie je een goeie balans van licht-/donkerheid van de top en de broek.
Het is uiterst belangrijk dat je je comfortabel voelt in je kleding. Niet iedereen voelt zich gelukkig in sluitende kleding, maar dit is wel het type kleding dat zich het mooist vertaalt naar een foto. Het advies is dan ook om de jutezak thuis te laten en iets met een mooie pasvorm te dragen, maar alleen als je je er gelukkig in voelt.
Let er wel op dat je kleding in alle posities netjes zit. Hoe ziet je decolleté er uit als je voorover buigt?
Bij het maken van boudoirfoto’s is het belangrijk om lingerie te dragen die niet in de huid graaft/snijdt. Bij het dragen van kousen kan er bijvoorbeeld beter voor jarretels gekozen worden dan voor zelfophoudende kousen.
Alle adviezen hierboven gelden voor ieder individueel lid van een groep. Toch valt er nog wat te winnen als je gezamenlijk afstemt in welke kleurstelling er gefotografeerd moet worden.
Groepsleden hoeven natuurlijk niet strak in dezelfde kleur gekleed te gaan. Beter is om af te spreken om je aan een kleurschema te houden. Bijvoorbeeld: herfstkleuren, koele kleuren, lentekleuren. Let hierbij wel op dat er niet één persoon in wit, felrood, of felle kleuren gekleed is, want deze persoon wordt in zijn eentje het onderwerp van de groepsfoto.
Ik heb een kort overzicht gemaakt van de technische zaken waar je tegenaan loopt als je gaat flitsen.
Fotograferen is het vastleggen van licht. Voordat we de foto’s kunnen maken die we willen maken, moeten we licht kunnen duiden. We moeten weten met welke elementen we kunnen spelen om onze ideeën om te zetten in een beeld.
Achter de onderstaande link vind je een uitleg over de vier eigenschappen van licht. Ik adviseer om hem full screen af te spelen en om met de pijltjestoetsen te navigeren. Hopelijk is het leerzaam. Schrijven met licht
Ik ben maar gewoon een mens. Zelfs met goede belichting heb ik nog altijd een stukje “persoonlijkheid”. Vandaag wil ik laten zien hoe je die persoonlijkheid wegpoetst ;).
Ik wou het niemand anders aandoen, dus jullie zullen het met mijn wallen en rimpels…uhm persoonlijkheid… moeten stellen. Ieder doel vereist een andere aanpak. Op een gewone gezinsfoto hoeven we geen plastic gezichtjes te zien. Zie dit dus maar als een demonstratie en niet als het ultieme doel voor iedere foto.
Hieronder zien jullie mijn hoofd zoals het uit de camera kwam. Ik richtte een kleurfilter op de muur en scheen zacht licht op mijn gezicht. Hoewel ik natuurlijk zeer bijzonder knap ben, valt het wel op dat ik dankzij onze kleine man al een jaar lang geen nacht doorgeslapen heb. Bovendien ben ik ook de 18 wel gepasseerd, gelukkig…
Allereerst pak ik onderstaande zaken aan:
Afijn de eerste ronde levert de tweede foto op. Het is subtiel, maar wel een verbetering. Echter het grote geheime retoucheerwapen is wat mij betreft het aanpassen van de schaduwen en hooglichten. De volgende stap is dan ook om die zodanig te bewerken dat de aandacht naar de juiste delen van het gezicht gaat. Zie de derde foto.
Tot slot volgt het gladder maken van de huid en het verscherpen van het beeld. Dit kan je doen in verschillende gradaties en het wordt al snel teveel. Je wilt sowieso voorkomen dat je de huid blurt en dat er geen poriën te zien zijn. Op foto 4 en 5 zie je verschillende gradaties. Als je goed oplet dan zie je dat ik in de ene versie nog wel een lijntje op mijn voorhoofd heb, terwijl daar bij de andere weinig van over is.
Met fotobewerking kan je veel, heel veel doen. Optimaliseren van je eigen looks is één ding, maar je kan ook de totale sfeer van een foto aanpassen. Hieronder een voorbeeld uit dezelfde sessie, de bovenste foto is het origineel. Met relatief kleine aanpassingen zien we vier hele verschillende foto’s.
Mensen die me af en toe in het echt spreken wisten het al, maar nu kennen jullie allemaal mijn geheimpje. Ach het blijft gaaf om foto’s te bewerken en persoonlijkheid is ook leuk. Het is maar net in welke bui je bent.
Volgende week ga ik fotograferen bij Kanteel kinderdagverblijf in BBS Boschveld. Het idee is om de kinderen te plaatsen in kleine fantasiewerelden. En ik ben druk met de voorbereidingen. Zo heb ik de halve Action leeg gekocht, heb ik de goederen met de hoogst haalbare entropie verspreid over onze vloer, en ben ik woest aan het fotograferen geslagen.
Ik weet nog niet hoe mijn wereldjes eruit gaan zien, maar ik heb zeker voldoende prullaria om een compositie mee te maken. Zie bijvoorbeeld het rijtje knopen hieronder.
Wat ik ook heb is een nieuwsgierige peuter die alles, alles, alles te pakken krijgt dat niet veilig opgesloten is in een stevige, ondergrondse, stalen kluis. Vrij onhandig wel…..Zo vond ik haar onlangs terug in mijn lichttent (50x50x50 cm) met een grote verzameling onherkenbaar vervormd hobbymateriaal.
Eén van de voordelen van een huis volgebouwd met studiolampen is de mogelijkheid om weer eens een familiefoto te maken. Qua schaduwen is het allemaal een beetje dramatisch geworden, maar dat mag ook wel aangezien Bûwrby (Barbie) opgesloten zat in de koffer. Toch een heftig momentje 😉
Binnenkort meer over de kinder-/fantasiesessie. Nu eerst genieten van en met mijn eigen kids!
Karin Wijma Fotografie Den Bosch 