In mijn vorige blog over wasbeerogen heb ik beloofd om iets te vertellen over het herkennen van een handige fotolocatie in zonnig weer. Aan de hand van een klein rondje door Den Bosch zal ik proberen om jullie enkele handvatten te geven.

Ik ben er vanuit gegaan dat je niet beschikt over een reflector of een flitser en dat je alleen met je point & shoot, je telefoon, of een spiegelreflex op pad bent gegaan. Ik heb een 24-70 mm lens gebruikt om makkelijk te kunnen wisselen tussen het overzicht en een close-up. Dit is geen ideale lens voor een portret, maar daar moeten we even mee leren leven.

Zoals altijd beginnen we (ik en mijn mannenhoofd) op de parkeerplaats achter. Aan de schaduwen valt te zien dat de zon nog niet helemaal recht boven ons hoofd staat, maar de belichting op het gezicht is niet prachtig. Daarbij kan mijn mannenhoofd zijn ogen altijd wijd open houden, maar zijn mensen hier minder goed in wanneer ze tegen de zon in kijken.

De schaduwen op het gezicht zijn hard en de ogen donker. Dit is niet waar we naar op zoek zijn.

Een eerste aanpassing die we zouden kunnen doen is om ons model met zijn rug naar de zon te zetten. Zoals ik eerder al eens uitgelegd heb, zorgt dit ervoor dat het licht wat egaler op het gezicht valt. Echter omdat de zon zo ontzettend sterk is, ontstaat er een groot verschil in de belichting van het gezicht en de belichting van bijvoorbeeld het haar. We zullen dus op één of andere manier extra licht in het gezicht moeten brengen. De deur naast de autopoort kan ons daar prima mee helpen.

De deur rechts van de autopoort kan prima dienen als reflector. Hiermee kunnen we de huidskleuren ophalen en de lichtheid van het gezicht in de buurt brengen van de lichtheid van het haar.

Er zijn verschillende redenen denkbaar waarom je geen zon in de rug zou willen hebben. Een andere oplossing die voor de hand ligt is om onder een afdakje te gaan staan en om daarmee de directe zon te vermijden. Zetten we het model in de autopoort dan komt het licht slechts nog recht van voren en via de stenen op de grond die het licht omhoog reflecteren.

Als we onder een afdakje gaan staan dan vermijden we licht dat recht van boven komt. Het verschil is duidelijk zichtbaar in het haar. Maar ook de ogen zijn ten opzichte van de rest van het gezicht mooi licht.

Het is natuurlijk ook mogelijk om je onderwerp in open schaduw te zetten. In dit geval is het wel zo dat de hoofdrichting van het licht van boven naar beneden is. Daarom zullen de ogen nog wat donkerder zijn. Je kan echter spelen met de afstand die je neemt van het stuk grond waar de zon nog wel op schijnt. Als je dichtbij de lichtrand gaat staan dan zal er wel wat licht omhoog reflecteren. Neem je meer afstand dan worden de contrasten steeds sterker.

De richting van het licht in open schaduw (zonder dak) is van boven naar beneden. Hierdoor worden de ogen wat donkerder.

Dat klinkt natuurlijk hartstikke mooi, zo’n reflectief oppervlak, maar zo’n ding kan je vriend of je vijand zijn. Je moet namelijk ontzettend oppassen met kleurbesmetting. Het gereflecteerde licht neemt altijd de kleur aan van het oppervlak. En niet alle kleuren staan mensen even goed.

Kijk goed uit waar je iemand neerzet. Kleuren als blauw en groen zorgen ervoor dat mensen ziek lijken.

Nu is het natuurlijk leuk om eens een rondje te lopen en een paar voorbeelden te gaan bekijken. Allereerst de overkant van de straat. Hier staan een paar lichtgekleurde huizen waar de zon vol op staat. Eentje heeft een beetje een gelige tint, maar dat brengt wat extra warmte.

Lichte huizen helpen om een betere balans tussen direct zonlicht en het licht op het gezicht te krijgen.

Even verderop is een tunneltje gebouwd waar auto’s doorheen kunnen. Als je zelf om je onderwerp heen draait, of je model draait zijn eigen hoofd om, dan kan je al aardig spelen met lichtpatronen.

Een autopoort geeft de mogelijkheid om met licht te experimenteren

Ook geparkeerde auto’s kunnen uitkomst bieden.

Je trekt wel veel bekijks, maar ook een auto werkt prima.

Wanneer ik terug wil keren naar huis, zie ik een straat met open schaduw aan één kant en een reflecterend huis aan de overkant. Ter vergelijking heb ik ook even een foto genomen in een straatje met open schaduw en een niet reflecterende muur. Wat een verschil.

In het smalle straatje komt het licht alleen van boven naar beneden. Meteen zijn de ogen weer donker.

De mogelijkheden lijken eindeloos. Maar let wel op een paar stappen naar links of rechts en alles is anders.

Kleine veranderingen maken het verschil.

Ik loop nog even door de Orthenstraat en zie alleen maar kansen. Ik ben benieuwd wat ik aan de schaduwzijde aan zal treffen als achtergrond.

Neutrale reflecterende oppervlakken. Wat kan ik daarmee belichten?

Na een paar laatste foto’s in de Orthenstraat loop ik naar huis om dit blog te schrijven. Hopelijk geeft het jullie enig inzicht in fotograferen met zonnig weer. Ga je nou een optocht fotograferen of iets anders. Kijk dan eens of je strategisch kan gaan staan.

De Orthenstraat met aan het einde de bioscoop. Op de vorige afbeelding valt te zien dat de overkant van de straat gevuld is met reflecterende huizen.